Wyniki globalnego badania Surfshark dotyczącego dobrostanu cyfrowego pokazują, że Polska spadła o 15 miejsc w rankingu.
W trzecim dorocznym rankingu cyfrowej jakości życia (Digital Quality of Life Index) Polska uplasowała się na 25 miejscu spośród 110 krajów. Ranking, przygotowany przez firmę Surfshark, eksperta do spraw cyberbezpieczeństwa, obejmuje 90% światowej populacji i opiera się na badaniu pięciu podstawowych kategorii dobrostanu cyfrowego.
Polska całkiem dobrze wypadła w kategoriach cyberbezpieczeństwo (6. miejsce), administracja elektroniczna (26. miejsce) i przystępność cenowa internetu (29. miejsce). Gorzej poradziła sobie w kategoriach jakość internetu (36. miejsce) i e-infrastruktura (43. miejsce).
Ranking pokazuje, że Polska osiąga świetne wyniki w zakresie cyberbezpieczeństwa, dzięki czemu może pochwalić się 6. miejscem na świecie w tej dziedzinie. Jednak w porównaniu do sąsiedniej Litwy, nie tylko zajmuje gorszą pozycję w tej kategorii, ale także słabo wypada w kwestiach przystępności cenowej internetu, e-infrastruktury i administracji elektronicznej.
Kolejną ciekawostką jest to, że przystępność cenowa internetu w kraju spadła o 76% w porównaniu do zeszłego roku. Polacy muszą pracować prawie 2 godziny, żeby było ich stać na najtańszy miesięczny pakiet internetu szerokopasmowego. To o 54 minuty dłużej niż w 2020 roku. Mimo tego Polska nadal utrzymuje wysoką 29. pozycję w kategorii przystępności cenowej internetu. Dla porównania, średnio na świecie ludzie muszą pracować ok. 6 godzin, żeby zarobić na najtańszy pakiet internetu szerokopasmowego.
Z badania wynika też, że od rozpoczęcia pandemii COVID-19 prędkość internetu mobilnego w Polsce przyspieszyła o 58% i wynosi teraz 40,02 Mb/s.
„Podczas kryzysu związanego z COVID-19 zasoby cyfrowe okazały się ważniejsze niż kiedykolwiek, co wyraźnie pokazuje, że zapewnienie dostępu do zdalnych rozwiązań cyfrowych powinno być priorytetem dla każdego państwa w kontekście ochrony gospodarki – wyjaśnia Vytautas Kaziukonis, dyrektor generalny Surfshark. – To właśnie dlatego już trzeci rok z rzędu publikujemy nasz ranking cyfrowej jakości życia, który daje nam pełen wgląd w rozwój cyfrowy krajów z całego świata. Ranking stanowi punkt wyjścia dla merytorycznych dyskusji na temat tego, w jaki sposób transformacja cyfrowa wpływa
na dobrobyt kraju oraz co można jeszcze poprawić – dodaje.
Analizując ranking, można od razu zauważyć, że podobnie jak przed rokiem 6 z 10 krajów zajmujących najwyższe miejsca znajduje się w Europie. Po raz drugi z rzędu zwycięzcą rankingu jest Dania, za którą uplasowała się Korea Południowa. Miejsce na podium zapewniła sobie także Finlandia, a Izrael i Stany Zjednoczone zamykają pierwszą piątkę spośród ocenionych 110 krajów. Na końcu zestawienia znalazły się: Etiopia, Kambodża, Kamerun, Gwatemala i Angola.
Jeśli chodzi o podział regionalny, Stany Zjednoczone mogą pochwalić się najlepszą cyfrową jakością życia na obu Amerykach, a Korea Południowa dominuje w Azji. W Afryce najlepszą cyfrową jakość życia mają mieszkańcy RPA, a w regionie Oceanii wygrywa Australia, pokonując Nową Zelandię w różnych kategoriach.
Inne ważne wnioski z badania:
W tym roku internet szerokopasmowy jest mniej przystępny cenowo, i to na całym świecie. Porównując kraje z zeszłorocznego i tegorocznego rankingu, w 2021 roku ludzie muszą pracować 11% więcej (25 minut dłużej), żeby było ich stać na zakup miesięcznego pakietu szerokopasmowego internetu. Ale muszą za to pracować 29% mniej (28 minut krócej), żeby zarobić na internet mobilny.
Najgorszy internet na świecie to taki, który jest najdroższy. Obywatele niektórych krajów, takich jak Nigeria, Wybrzeże Kości Słoniowej czy Mali, muszą pracować przez około tydzień, żeby móc sobie pozwolić na zakup miesięcznego dostępu do internetu.
Czynnikiem, który najbardziej poprawia dobrobyt cyfrowy społeczeństwa, są inwestycje w e-infrastrukturę i administrację elektroniczną.
Ranking cyfrowej jakości życia na 2021 rok objął łącznie 6,9 miliarda osób i pięć podstawowych kategorii oraz 14 powiązanych wskaźników zapewniających łącznie kompleksowy obraz sytuacji. Badanie jest oparte na ogólnodostępnych informacjach publikowanych przez ONZ, Bank Światowy, organizację Freedom House, Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny i inne podmioty.
